31 Temmuz 2015 Cuma

ÇİFTE İNTİHAR

Canımı sıkıyorsun.
Bu böyle yazılmaz.
Edilen her söz kanlı bir dehliz bize; tükeniyoruz.
Tırnak aralarıma sıkışmış kelimelerin kadar ağrılı bir geceyi sonlandırıyorum.

Görebileceklerimin sınırı sinirlerimi bozuyor. Hayallerimin dengesiz uçsuzluğu beni afallatıyor. Biraz haki, biraz kedi, biraz duman…  Toprakla aramıza demir çitler çekilmiş. Ve sen kafesin içinde çırpınıyorsun. Varlık dokunuyor yanaklarıma kanlı damlalarla. Yakınmaya yetecek kadar can bile kalmıyor. Usulluğun yeryüzüne çarpışını dinlemekti yaptığım. Kimileri fırtınanın aksi derdi sözlerime kimileri sayıklamak. Ancak yazmaya mal olabiliyordu bitenler. Şimdi tüm seçkinci kötümserliği ile o da aranızda. Bitmeyenler ise satır aralarında geziniyor; kollarında mor kelepçeler. Kopuyoruz saatimin tiktaklarıyla doğru orantılı. Yutulacaksın sende istenmediğin bir sahnenin figüranı olarak. Yoruluyorum kelimesizlikten ve açık olmanın yavan telaşından. Anlatabilmek mi en saf hali ile mesele yaptığını yoksa susabilmek mi kolay olacak? Susuyoruz; anlaşılmamayı günbegün büyütüyoruz. 
Gayem bu; müphem olmaktan çekinmeye gerek yok. Bazen fısıldadığın sözler yeter. "Arkamdan sakın üzülme" İşte böyle bir geceye veda bu çifte intihar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder