Kara, kapkara bir çocuksun sen. Çingen beyazı bu
yüzden gülümsemen. Işıl ışıl ve kahramanca bir aklıkta sırıtıyorsun bana.
Portakal bir lira! Vitamin bir lira! Hoca uykuya demincek veda etmiş, mahmur
sesiyle; osuruk kokulu bir ezan patlatıyor. İnliyor çarşı. Burnum doluyor: akıl
leşi.
Önümdeki adamın donu düştü düşecek. Topluyor donunu ya, gevşemiş lastiği. Sağ eli ile sol bileğini zayıf kıçının üzerinde birleştiriyor. Bir eski evin merdivenlerinde oturan üç gence küfürlü bakışlar yolluyor. Sakallı zayıf gençler bilmediğim bir dil konuşuyor. Yediği küfürden midesi bulanmış olan genç yere tükürüyor. Alışır diyorum. İşte o zaman köşe başında ki çöpe kadar tabanlarım kıçıma vurarak koşuyorum. Ciğerlerimi söke söke kusuyorum. Alışılmış zayıflıklar beni kusturuyor.
İnceden giriyorum çaputların arasına. İniyorum çarşı merdivenlerini iskarpinlerimin tıkır adımlarıyla. Bayanlar etekler çok ucuza! Bizim Piç Şevket yine almış bir tazeyi kafe kenarında oturuyor. Kız anlattıkça bizim Piç suratıyla “yine anlamadı beni ama güzel manita” diyor. Şevket hiç sevemeyeceğini biliyor. Yine de soğuk bir mermeri değil sıcak memeleri seçiyor. Ziyadesiyle insana bulanıyorum. Kendimi metroya zor atıyorum. Sonra bir düş takılıyor peşime. Beni izliyor. Hızlanınca koşuyor; durunca yok oluyor. Metro merdivenlerine doğru savuruyorum bedenimi. Tam on üçüncü basamağı adımlıyorum: Gümm! Merdivenler kayıp ayaklarım firari. Devam ediyorum yola düş kırıklığım ardımda. Metro labirentinde başlıyor kovalamaca. Çıkış arıyor telaşa düşmüş yüreğim! Derken bir ışık yakalıyorum göz ucuyla. Bir kara gölge sakalı taş bağlamış yüzünde. Sıkıyor bir çift mermi. Tutturuyor namussuz! Çıkışım kayıp gözlerim firari.
Çıldırmış kaoslara köle bir kalabalığa takılıyor kulaklarım. Uğursuz düşüm ardımda; ben sanırım pis bir sokakta. İnsan bolluğu, ruh boşluğu sıkışmışlığında sürükleniyorum. Durup tükürsem ya rastgele bir surata; vazgeçiyorum. Elimi arka cebime usulca uzatıp, sustalımı yokluyorum. Aniden çıkarıp sokak ortasında ilk kesiği kendime ben atıyorum. Kesiyorlar beni lime lime; siktir ediyorum. Bedenim kayıp aklım firari.
Önümdeki adamın donu düştü düşecek. Topluyor donunu ya, gevşemiş lastiği. Sağ eli ile sol bileğini zayıf kıçının üzerinde birleştiriyor. Bir eski evin merdivenlerinde oturan üç gence küfürlü bakışlar yolluyor. Sakallı zayıf gençler bilmediğim bir dil konuşuyor. Yediği küfürden midesi bulanmış olan genç yere tükürüyor. Alışır diyorum. İşte o zaman köşe başında ki çöpe kadar tabanlarım kıçıma vurarak koşuyorum. Ciğerlerimi söke söke kusuyorum. Alışılmış zayıflıklar beni kusturuyor.
İnceden giriyorum çaputların arasına. İniyorum çarşı merdivenlerini iskarpinlerimin tıkır adımlarıyla. Bayanlar etekler çok ucuza! Bizim Piç Şevket yine almış bir tazeyi kafe kenarında oturuyor. Kız anlattıkça bizim Piç suratıyla “yine anlamadı beni ama güzel manita” diyor. Şevket hiç sevemeyeceğini biliyor. Yine de soğuk bir mermeri değil sıcak memeleri seçiyor. Ziyadesiyle insana bulanıyorum. Kendimi metroya zor atıyorum. Sonra bir düş takılıyor peşime. Beni izliyor. Hızlanınca koşuyor; durunca yok oluyor. Metro merdivenlerine doğru savuruyorum bedenimi. Tam on üçüncü basamağı adımlıyorum: Gümm! Merdivenler kayıp ayaklarım firari. Devam ediyorum yola düş kırıklığım ardımda. Metro labirentinde başlıyor kovalamaca. Çıkış arıyor telaşa düşmüş yüreğim! Derken bir ışık yakalıyorum göz ucuyla. Bir kara gölge sakalı taş bağlamış yüzünde. Sıkıyor bir çift mermi. Tutturuyor namussuz! Çıkışım kayıp gözlerim firari.
Çıldırmış kaoslara köle bir kalabalığa takılıyor kulaklarım. Uğursuz düşüm ardımda; ben sanırım pis bir sokakta. İnsan bolluğu, ruh boşluğu sıkışmışlığında sürükleniyorum. Durup tükürsem ya rastgele bir surata; vazgeçiyorum. Elimi arka cebime usulca uzatıp, sustalımı yokluyorum. Aniden çıkarıp sokak ortasında ilk kesiği kendime ben atıyorum. Kesiyorlar beni lime lime; siktir ediyorum. Bedenim kayıp aklım firari.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder