göğün altında ağlamaya çok razı bakışları
deli ama kararlı seni anlatır bu nisan yağmurları.
birden sağnaklarla üzerime üzerime gelen
ve bir anda bırakıp da gidiveren.
işte bir ağlamak günü daha sevdiğine
arıyor gözlerim seni tüm ıslaklığıyla toprağın ruhları mahveden kokusunda.
heryer sen her yön sen.
dönüp duruyorum topaç gibi baharın adi kucağında
-sokaklarda sırılsıklamım- toprak kokusu sen yağmurlar sen bahar sen.
şimdi sensiz bir yeni iklime kuşların yarışları
ben ağlamaklı; içimde gerçeğin haykırışları,
kan
yırtılmış kalp öbeklerimden akan
neden deme;baharın tazeleme vakti
bu yağmurlar mıydı beni yakan?
hayat bir temiz sayfaya daha geçti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder